Kasteel van Gaasbeek

Tess Thibaut

Kasteelstraat 40, Lennik

Er zijn bijzondere plekken en bijzondere plekken. Het Kasteel van Gaasbeek troont hoog boven het golvende groene Pajottenland uit. Elke steen ademt er geschiedenis en de weg er naartoe is al een belevenis. Als je er dan toch bent, bezoek dan ineens de grote museumtuin, een sterk staaltje levend cultureel erfgoed.

Kasteel van Gaasbeek

Sint-Gertrudiskapel

Het Kasteel van Gaasbeek ligt in een park van 49 hectare uit de zeventiende eeuw, met zowel indrukwekkende dreven als kleine wandelpaden. De gebouwen zijn historisch met het kasteel verbonden door de barokke Sint-Gertrudiskapel, de Gloriëtte met unieke stucplafond, de neogotische schuur, het octogoon en de classicistische triomfboog. Samen met de drie grote vijvers is dit dé plek om te onthaasten.

Het visioen van de heilige Gertrudis, Gerard Seghers

De vroegmiddeleeuwse heilige Gertrudis van Nijvel stond bekend om haar gastvrijheid tegenover pelgrims. Ze liet kerken, kapellen, scholen en gasthuizen bouwen en zorgde voor armen en behoeftigen. Gertrudis had een grote kennis van de Bijbel en kreeg als mystica visioenen, zoals op dit doek. Ze werd aangeroepen tegen ratten- en muizenplagen, koorts en krankzinnigheid. De heilige wordt afgebeeld met ratten om haar staf. Barokkunstenaar Gerard Seghers schilderde in de stijl van Caravaggio en Rubens. Momenteel hangt er een reproductie van dit schilderij in de Sint-Gertrudiskapel, in afwachting van een klimaatstudie. Die reproductie neemt het meesterschap van Gerard Seghers zeker niet weg.

Gloriëtte, stucplafond

Vlakbij het kasteel bevindt zich de Gloriëtte, opgetrokken door René de Renesse in 1625. De graaf gebruikte deze luxueuze tuinkamer om zijn gasten te entertainen. Ook etaleerde hij zijn rijkdom met het prachtige stucplafond vol bloemen, fruit, maskers en mythologische figuren. Dit mengsel van gips en marmerpoeder, samen met panelen in mozaïek, is een combinatie die in de zeventiende eeuw relatief weinig voorkwam in het noorden. De mythologische figuren vertellen het verhaal van Phaëton uit de Metamorfosen van Ovidius. Als zoon van Helios, de zon, wou Phaëton een dag met de zonnewagen rijden. Zijn vader waarschuwde hem dat alleen hij de wagen kon besturen. Phaëton sloeg die waarschuwing in de wind. Al snel werd de wagen onbestuurbaar en zette hij de aarde in lichterlaaie. Daarom zag Jupiter zich genoodzaakt om hem met een bliksemschicht te stoppen. De jongen viel uit de zonnewagen en kwam zo om het leven.