Abdij van Park

Jan Christiaen Hansche

Stucwerkplafond

Cedric Verhelst - Openbaar Kunstbezit Vlaanderen

Abdij van Park 7, Leuven

In de Abdij van Park sta je oog in oog met de erfenis van de norbertijnen. Deze 'Prinsen van Park' hebben een indrukwekkende verzameling literatuur en kunst nagelaten.

Cedric Verhelst - Openbaar Kunstbezit Vlaanderen

Abdij van Park

De Abdij van Park staat bekend als een van de best bewaarde abdijsites in West-Europa. Naast de abdij en de bijhorende kerk, omvat de site ook een hoevecomplex en een uitgestrekt domein van weiden en vijvers. Hoewel de abdij grotendeels dateert uit de zeventiende en de achttiende eeuw, gaat haar geschiedenis terug tot 1129, toen de hertog van Brabant zijn jachtpark in Leuven schonk aan de norbertijnen. De norbertijnen van Park stonden bekend als welvarend en machtig, en kregen de bijnaam "Prinsen van Park". Ze leidden een bevoorrecht leven met aandacht voor literatuur en kunst. Zo herbergde de abdijbibliotheek ooit een beroemde collectie handschriften en oude drukken. De prelaten verfraaiden het interieur met kunstwerken, zoals de glasramen van Jean de Caumont in de pandgang en de stucwerkplafonds van Jan Christiaen Hansche.

Stucwerkplafond, Jan Christiaen Hansche

Abt De Pape vroeg de Zuid-Nederlandse kunstenaar Jan Christiaen Hansche in 1679 om de eetzaal (refectorium) van de abdij te verfraaien. Hansche ontwierp een indrukwekkend stucplafond in hoogreliëf met oud- en nieuwtestamentische verhalen volgens een doordacht programma dat het belang van voedsel benadrukt. Het Laatste Avondmaal verwijst naar de eucharistie, een thematische keuze die niet toevallig is aangezien de monniken tweemaal per dag aten in de eetzaal. Zo ontstond er een speels contrast tussen het voedsel dat daadwerkelijk geserveerd werd in de refter en het hemelse voedsel in de vorm van gewijde hosties.